Czy uśrednianie jest fajne?

Tak jak obiecałem w poprzednim wpisie, pobawiłem się chwilkę Excelem, by sprawdzić jakie rezultaty przyniosłoby długoterminowe uśrednianie. Nie brałem pod uwagę żadnego konkretnego funduszu, lecz indeksy same w sobie, tak więc wszystko tutaj jest tylko teorią. Wielu zagranicznych (Allen, Graham...) twierdzi, że długoterminowe uśrednianie to droga sukcesu nawet dla totalnego jelenia. Czas na backtest zupełnie hipotetycznych inwestycji...

(wykres ze stooq)
30 letni wykres indeksu Nikkei,

"Giełda zawsze dłuuugoterminowo wychodzi na plus" ~przysłowie ludowe~

Jeszcze raz podkreślam, że cały backtest jest całkowicie hipotetyczny. Powstał na bazie indeksów, a nie rzeczywistych funduszy indeksowych. Należy wziąć pod uwagę takie kwestie jak opłaty, podatki i inflację! Uwzględnienie ich wymagałoby więcej czasu, niż kilkanaście minut zabawy arkuszem kalkulacyjnym.

Zakładam więc, że było sobie trzech inwestorów z trzech różnych krajów (Amerykanin, Japończyk, no i Polak). Każdy z nich naczytał się o tym jak to fajnie jest uśredniać długoterminowo. Postanowił więc co kwartał dobierać fundusz indeksowy (SP500, Nikkei, WIG) za stówkę (dolarów, jenów, złotych nowych - w sumie założenie bez sensu, bo trzeba by sprawdzić i uwzględnić inflację, denominację). Początek w roku 1989 (a Polak od 1991 - całkowita kreatywność...), a koniec w 2009 czyli uśrednianie przez 20 lat. W końcu długoterminowo giełda zawsze idzie do góry...

Wyniki:

1. Amerykanin - co kwartał wpłacał 100$ do Nonexisting SP500 Index Fund... Obecnie wypłaciłby ok. 133 63$, wpłaciwszy łącznie 8400$. Miałby 59% więcej niż wpłacił. Dzieląc 59% przez 20 wychodzi 2,95% (powinno się to liczyć trochę inaczej uwzględniając po kolei każdą kwartalną dopłatę).
2. Polak - nie mógł zacząć w 1989; zaczął więc w 1991 wpłacać 100zł nowych (przed 1995 były złote stare - mnożnik 10000 - nasza "złodziejska menda" wpłaca więc miliona) złotych do Nieistniejącego Fundusz Indeksowego Wiernie Śledzącego Indeks WIG. Po 18 latach do wypłaty 52736zł w zamian za wpłacone 7,5 tysiąca. Miał 603% więcej niż wpłacił, co dzieląc przez 18 daje 33,5%.
3. Japończyk - od 1989 dobiera co kwartał za 100 jenów (3,20zł :)) jednostek Nonexisting Nikkei Index Fund. Nasz żółty inwestor wpłaciwszy przez 20 lat 8400JPY może wybrać 5636 JPY... Co? STRATA... Po 20 latach uśredniania dalej jest na minusie.

Gdyby ci hipotetyczni inwestorzy uśredniający nieistniejące fundusze indeksowe nie uśredniali lecz użyli metody "Kup i trzymaj", w końcu giełda długoterminowo zawsze wyjdzie na plus...:

1. S&P500 - przez 20 lat z 294 do 1106 punktów - czyli o +276% - daje 13,8% rocznie
2. WIG - jazda z 850 do 39500 pkt - +4500% - wychodzi 250% rocznie (coś dziwnie dużo, ale zdaje się że dobrze liczę, bo w roku 1993 bardzo dziwnie ładnie rosło)
3. Nikkei - zjazd z 32900 do 10100 - strata -69% czyli MINUS 3,45% rocznie - nie ma się z czego śmiać

Wyliczenia są bardzo schematyczne i aż nieprzyzwoicie uproszczone. Wyniki historyczne każdego z indeksów nijak mają się do przyszłości.

Na koniec mogę tylko i wyłącznie znów zadedykować 30-letni wykres indeksu Nikkei wszystkim, którzy twierdzą, że "No tak, ale giełda długoterminowo zawsze idzie do góry".

Wniosek: Zarówno "Kup i trzymaj" jak i "Uśrednianie" nie jest w stanie zagwarantować, że totalny idiota osiągnie sukces na rynku, co nie przekreśla tego, że ktoś stosujący którąś z tych 2 metod nie może mieć szczęścia...